ಎಂಟರ ಹಿಂದಿನ ನಂಟು !

- ಏಪ್ರಿಲ್ 11, 2020

ಅಂದಹಾಗೆ ನಾನು- ಅಶ್ವಿನಿ ಪ್ರೀತಿಸಿ ಜಂಟಿಯಾಗಿ ಇವತ್ತಿಗೆ (ಏಪ್ರಿಲ್‌ 12) ಭರ್ತಿ ಎಂಟು ವರ್ಷ. ಆದರೂ ‘ಗುರು, ನಿಂದು ಲವ್‌ ಮ್ಯಾರೇಜಾʼ ಎಂದು ಕೇಳುವ ನನ್ನ ಹಳೆಯ ಸ್ನೇಹಿತರ, ಸಹಪಾಠಿಗಳ ಸಂಖ್ಯೆಗೇನೂ ಇವತ್ತಿಗೂ ಕಡಿಮೆಯಿಲ್ಲ. ಅವರಿಗೆ ಈ ʼಗುರುʼ ಮತ್ತು ‘ಲವ್‌ ಮ್ಯಾರೇಜ್‌’ ನಡುವೆ ಇರುವ ಲಿಂಕೇ ಅರ್ಥ ಆಗ್ತಿಲ್ಲ. ನನಗೇ ಅರ್ಥವಾಗಿಲ್ಲ ಎಂದಮೇಲೆ ಅವರಿಗೆಲ್ಲಿಂದ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕು!

ನಾನು ಡಿಗ್ರಿ ಕ್ಲಾಸಲ್ಲೇ ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ‘ಡೀಸೆಂಟ್‌ʼ, ‘ರಿಸರ್ವ್ಡ್ʼ, ಎಂಬ ಪಟ್ಟ ಗಟ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದೆ. ಕಾಲೇಜಲ್ಲೇ ತಮ್ಮ ಹವಾ ಸೃಷ್ಟಿಸಿಕೊಂಡಿದ್ದ ಸ್ನೇಹಿತರಿಗೆ ನಾನು ಒಗ್ಗಿಬರದ ಆಸಾಮಿಯಾಗಿದ್ದೆ ! ಹಾಗಂತ ನಾನು ಸಿಕ್ಕಾಪಟ್ಟೆ ರಿಸರ್ವ್ಡ್‌ ಅಂತೇನೂ ಇರಲಿಲ್ಲ. ಎಲ್ಲರಲ್ಲೂ ಮಾತಾಡುವ ಆದರೆ ಯಾರಿಗೂ ಚಡ್ಡಿ ದೋಸ್ತ್‌ ಅನ್ನಿಸಿಕೊಳ್ಳದ ಕ್ಯಾಟಗರಿ. ನನಗೆ ಅವರೆಂದರೆ ಅಚ್ಚರಿ ಹೆಮ್ಮೆ, ಅವರಿಗೋ ನನ್ನ ಬಗ್ಗೆ ಕರುಣೆ!

ಡಿಗ್ರಿ ಕಳೆದು ಎರಡು ವರ್ಷ ಬೆಂಗಳೂರಿನಲ್ಲಿ ಕೆಲಸ ಮಾಡಿಯೂ ಹೆಚ್ಚೇನೂ ಬದಲಾವಣೆ ಆಗಲಿಲ್ಲ. ಕೆಲಸದ ಅನುಭವದಿಂದ ಒಂದಷ್ಟು ಕಲಿಯುವ- ಕಲಿಸುವ ಪರಿಪಾಠ ಒಲಿದಿತ್ತು ಅಷ್ಟೆ. ನಾನೂ ಲೆಕ್ಚರರ್‌ ಆಗಬೇಕು, ಅದಕ್ಕಾಗಿ ರೆಗ್ಯುಲರ್‌ ಎಂ.ಸಿ.ಜೆ ಮಾಡಬೇಕು ಎಂದು ನಾನು ತೆಗೆದುಕೊಂಡ ಗಟ್ಟಿ ನಿರ್ಣಯ ಆ ದೇವರ ಆಟಾನಾ ಎಂದು ಈಗಲೂ ಅನಿಸುತ್ತಿದೆ. ಇಲ್ಲದಿದ್ದರೆ ನನಗೆ ಹೊಸ ಗೆಳೆಯರ ಬಳಗ, ನನ್ನ ಎಸ್‌.ಡಿ.ಎಂ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲೇ ಮತ್ತೆರಡು ವರ್ಷ ಕಲಿಯುವ ಅವಕಾಶ ಸಿಗುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ನನ್ನ ಒಲವಿನ ಸಂಗಾತಿ ಅಶ್ವಿನಿ ಕೂಡ…!

ಮೊದಲ ವರ್ಷ ಹಾಗೇ ಕಳೆದಿತ್ತು. ಆದರೆ ಆ ಬ್ರಹ್ಮ ನಮ್ಮಿಬ್ಬರ ಮಧ್ಯೆ ಆಗಲೇ ಗಂಟು ಬೆಸೆದಿದ್ದ ಎಂದು ನಂತರವಷ್ಟೇ ತಿಳಿಯಿತು. ಪ್ರೀತಿ- ಪ್ರೇಮದ ಬಗ್ಗೆ ಅಷ್ಟೇನೂ ತಲೆಕೆಡಿಸಿಕೊಳ್ಳದಿದ್ದ ನಾನು ಅಶ್ವಿನಿಯ ವಿಷಯದಲ್ಲಿ ಯಾಕೋ ಭಿನ್ನವಾಗತೊಡಗಿದೆ. ಅದು ಆಕರ್ಷಣೆಗೂ ಮೀರಿದ್ದು, ಅದನ್ನೇ ಪ್ರೀತಿ ಅನ್ನುತ್ತಾರೇನೋ. ಯಾರಿಗೂ ಹೇಳದೆ ಕೇಳದೆ ‘ಬದುಕಿದರೆ ಇವಳೊಂದಿಗೆ ಮಾತ್ರʼ ಎಂಬ ಸೀರಿಯಸ್‌ ನಿರ್ಧಾರಕ್ಕೆ ಬಂದುಬಿಟ್ಟಿದ್ದೆ. ಆದರೂ ರೋಸ್‌ ಕೊಟ್ಟು ರೊಮ್ಯಾಂಟಿಕ್‌ ಆಗಿ ಪ್ರೀತಿ-ಪ್ರೇಮ ಎಂದುಬಿಟ್ಟರೆ, ಇರುವ ಅಮೂಲ್ಯ ಸ್ನೇಹವೂ ಹೋಗಿಬಿಟ್ಟೀತು ಎಂಬ ‘ಪುಕ್ಕಲುತನʼ !

ಅಂತೂ ಮನಸ್ಸಿನಲ್ಲಿರೋದನ್ನೆಲ್ಲಾ ಹೇಳಿ, ಪ್ರೀತಿ ಬೇಡವಾದರೂ ಸ್ನೇಹ ಬಿಡಬೇಡ ಎಂದು ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ನಲ್ಲಿ (ಆ ಇಂಗ್ಲಿಷ್‌ ಎಲ್ಲಿಂದ ಬಂತೋ!) ಒಂದಷ್ಟು ಉದ್ದದ ಇ-ಮೇಲ್‌ ಕಳಿಸಿದ್ದೂ ಆಯಿತು! ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮಾತ್ರ ಢವಢವ… ಏನು ಹೇಳುತ್ತಾಳೋ ಎಂಬ ಅಂಜಿಕೆ. ನನ್ನಿಂದ ಈ ರೀತಿಯ ಪ್ರೇಮ ನಿವೇದನೆಯನ್ನು ನಿರೀಕ್ಷೆಯೇ ಮಾಡಿರದಿದ್ದ ಆಕೆಯಿಂದ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು –‘ಯೋಚಿಸಿ ಹೇಳುತ್ತೇನೆʼ ಎಂಬ ಪ್ಲಾಟ್‌‌ ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯೆ.

ಅಕ್ಟೋಬರ್‌ನಲ್ಲಿ ಕಳಿಸಿದ ಪತ್ರಕ್ಕೆ, ಉತ್ತರ ಸಿಕ್ಕಿದ್ದು ಮುಂದಿನ ಫೆಬ್ರವರಿ ಹನ್ನೊಂದರಂದು!. ಯಾರಿಗೆ ಬೇಕಪ್ಪಾ ನಾಲ್ಕು ತಿಂಗಳ ಆ ಕಾಯೋ ಕೆಲಸ. ಆದರೂ ಕಾದದ್ದು ಸಾರ್ಥಕವಾಯಿತು. ಆ ಒಲವಿನ ಸಂದೇಶದಿಂದ ನನಗಂತೂ ಸ್ವರ್ಗಕ್ಕೆ ಮೂರೇ ಗೇಣು ಅನ್ನುವಂತಾಗಿತ್ತು. ಜಾತಿ-ಧರ್ಮದ ಕಿರಿಕಿರಿ ಇಲ್ಲದಿದ್ದರಿಂದ ಲವ್‌ ಕಮ್‌ ಅರೇಂಜ್ಡ್‌ ಮ್ಯಾರೇಜಿಗೂ ಅಡ್ಡಿ ಎದುರಾಗಲಿಲ್ಲ.

ಮದುವೆಯೇನೋ ಆಯಿತು, ಜೀವನ ಸಾಗಬೇಕಲ್ಲಾ… ಅದಿನ್ನೂ ವೃತ್ತಿ ಜೀವನದ ಆರಂಭ. ಕದ್ರಿಯ ಬಾಡಿಗೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿ ವಾಸ. ಕನಸು ಕಾಣಲು ಅಲ್ಲಿ ಸಮಯವಿರಲಿಲ್ಲ. ಜೊತೆಗೆ ವರ್ಷ ಮುಗಿಯುವುದರೊಳಗೆ ಬೈಕ್‌ ಆಕ್ಸಿಡೆಂಟ್‌, ಮಲೇರಿಯಾ ಹೀಗೆ ಸಾಲು ಸಾಲು ಸಂಕಷ್ಟಗಳು…ಆದರೆ ಪಕ್ವವಾಗಿದ್ದ ಪ್ರೀತಿ ಕಷ್ಟ ಮರೆಸಿತು. ಈಗಲೂ ಬದುಕಿನಾಟ ಮುಂದುವರಿದಿದೆ. ಪ್ರೀತಿಯನ್ನೇ ಉಸಿರಾಡುವ, ನನ್ನ ಚಿಕ್ಕ ಕೋಪಕ್ಕೂ ಕಣ್ಣೀರಾಗುವ, ತಾಯಿ ಹೃದಯದ, ಮಗು ಮನಸ್ಸಿನ ಆಕೆಯಿದ್ದರೆ ಎಂಟೇನು, ನೂರೆಂಟು ದಾಟಬಲ್ಲೆ! ತಂಟೆಕೋರ ಮಗನಂತೂ ಜೀವನವನ್ನು ಮತ್ತಷ್ಟು ಸುಂದರವಾಗಿಸಿದ್ದಾನೆ.