ಮನಸಿನ ಮಾತು...

ನಾನು ಕೈಯೊಳ ಹೂವಾಗಿದ್ದೆ ಎಲ್ಲರ ಕನಸಿನ ಕೂಸಾಗಿದ್ದೆ , ಅದೆಷ್ಟೊ ಮುದ್ದಾದ ಹೆಸರು ಪಡೆದಿದ್ದೆ ಹೌದು…ನಾನು ಹಾಗಿದ್ದೆ!   ಎಷ್ಟೊಂದು ಚೆಂದವಾಗಿದ್ದೆ ಕೆಂಪು ಅಂಗಿಯೊಳು ಕನಸ ಕಂಡಿದ್ದೆ ಹಾಡಿದ್ದೆ , ಆಡಿದ್ದೆ , ಎಲ್ಲರನು ಕಾಡಿದ್ದೆ ಹೌದು ಮೊದಮೊದಲು ಹಾಗಿದ್ದೆ!   ಬೆಳೆದಿದ್ದೆ , ಮೊಳಕೆಯೊಳು ಒಂಚೂರು ಬಳಲಿದ್ದೆ ಕಾದಿದ್ದೆ , ಕತ್ತಲೊಳು ಕಣ್ಣೀರ ಸುರಿಸಿದ್ದೆ ಕಾಲದಲ್ಲಿ ಲೀನವಾಗಬೇಕೆಂದಿದ್ದೆ ಹೌದು ನಾನು ಹಾಗೂ ಇದ್ದೆ!   ಅತ್ತರೂ , ಹುಚ್ಚು ಕನಸ ಕಂಡಿದ್ದೆ    ಆದರೂ ಗೊತ್ತಿಲ್ಲದೇ ಖಾಲಿಯಾಗಿದ್ದೆ! ಏನೋ ಆಗಬೇಕೆಂದಿದ್ದೆ , ದಾರಿ ಹುಡುಕಿದ್ದೆ ಹೌದು ನಾನು ಆಗ ಹಾಗಿದ್ದೆ!   ಹಾ…ನಾನು ನಗುವಿನರಸನಾಗಿದ್ದೆ ಹೇಗೆ ಬಂತೋ ಆ ನಗು ತಿಳಿಯದಾಗಿದ್ದೆ ಮುಗ್ಧನೋ , ಮೂರ್ಖನೋ ಆಗಿದ್ದೆ! ಹೌದು ನಾನು ಹೇಗೇಗೋ ಇದ್ದೆ!   ಹೌದೌದು , ನಾನು ಅದೃಷ್ಟವಂತನಾಗಿದ್ದೆ ನಿಜಪ್ರೀತಿಯಲಿ ಗೆದ್ದಿದ್ದೆ , ನಲ್ಲೆಯನು , ಎಲ್ಲವನೂ ಪಡೆದಿದ್ದೆ ಎಷ್ಟೊಂದು ಅದೆಷ್ಟೊಂದು ಖುಷಿಯಾಗಿದ್ದೆ!   ಬದುಕ ಬಲ್ಲವನಾಗಿದ್ದೆ… ಆದರೆ ತೂತು ಬಲೂನಿನಂತಿದ್ದೆ , ಎಷ್ಟೆಂದು ಗಾಳಿ ತುಂಬಿಸಲಿ ಊದಿದ್ದೆ , ಒಳಗೊಳಗೆ ಖಾಲಿಯಾಗುತ್ತಲೇ ಇದ್ದೆ ಹೌದು ನಾನು ಹಾಗಾದೆ!   ಎಲ್ಲಾ ಉಳ್ಳವನಲ್ಲಾ ನಾನು , ಆಗಸಕೇ ಏರುತಲಿದ್ದೆ ಮರೆತಿದ್ದೆ , ಹೌದು ಮರೆತೇ ಹೋಗುತಲಿದ್ದೆ ಬಹಳ ದೂರ ಬಂದಿದ್ದೆ , ಆದರೆ ಒಬ್ಬನೇ ಸಾಗಲಾರಂಬಿಸಿದೆ ಹಾ , ಹೌದು ...

ಪ್ರೀತಿ, ಕೋಪ, ಸಂತೋಷ, ದುಃಖ, ದ್ವೇಷ, ಅಸೂಯೆ… ಹೀಗೆ ಮನುಷ್ಯ ಜೀವನದಲ್ಲಿ ಈ ಭಾವನೆಗಳು ನಿರ್ವಹಿಸುವ ಪಾತ್ರ ತುಂಬಾ ದೊಡ್ಡದು. ವಿವಿಧ ಹಂತಗಳಲ್ಲಿ ಮನಸ್ಸಲ್ಲಿ ಮೂಡುವ ಭಾವನೆಗಳು ಮತ್ತು ಅದಕ್ಕೆ ನಾವು ಪ್ರತಿಕ್ರಿಯಿಸುವ ರೀತಿ ನಿರ್ಣಾಯಕವಾಗಿರುತ್ತದೆ. ನಮ್ಮಲ್ಲಿ ಹಲವರು ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಒಂದಲ್ಲಾ ಒಂದು ರೀತಿಯಲ್ಲಿ ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವ ವಿಧಾನ ಕಂಡುಕೊಂಡಿರುತ್ತೇವೆ. ನಗು- ಅಳು, ಮಾತು-ಮೌನ….ಹೀಗೆ. ಕೆಲವೊಮ್ಮೆ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ಹುದುಗಿಟ್ಟುಕೊಂಡು ಸಂಕಟಪಡುವುದೂ ಇದೆ!     ಈ ವೇಗದ ಡಿಜಿಟಲ್ ಯುಗದಲ್ಲಿ ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಸಮಯ ಕಡಿಮೆ. ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸುವುದು, ಅದಕ್ಕೆ ಸ್ಪಂದಿಸುವುದು ಎಲ್ಲವೂ ಅರ್ಜೆಂಟಾಗಿ ಆಗಬೇಕು! ಇನ್ನೊಂದು ಪ್ರಮುಖ ವಿಷಯವೆಂದರೆ ಜಗತ್ತೇ ಒಂದು ಹಳ್ಳಿಯಾಗುತ್ತಿರುವಾಗ, ನಮ್ಮ ಭಾವನೆ ಭಾಷೆ, ಗಡಿಗಳ ಮಿತಿಗಳನ್ನು ದಾಟಿ ಎಲ್ಲರಿಗೂ ಅರ್ಥವಾಗಬೇಕು. ಹೀಗಿರುವಾಗ , ಎರಡು ಚುಕ್ಕೆಗಳು ಮತ್ತು ಕೆಳಕ್ಕೆ ಬಾಗಿರುವ ಒಂದು ರೇಖೆ ಯಿರುವ ಸರಳ ಹಳದಿ ವೃತ್ತ ವೂ ಭಾವನೆಗಳನ್ನು ವ್ಯಕ್ತಪಡಿಸಬಲ್ಲದು. ಮಾತಿನಲ್ಲಿ ಹೇಳಲಾಗದ ಭಾವನೆಯನ್ನೂ ಕೂಡ… ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಈ ಎಮೋಜಿಗಳಿಗೂ ಒಂದು ದಿನವಿದೆ. ಪ್ರತಿ ಜುಲೈ 17 ರಂದು , ವಿ ಶ್ವ ಎಮೋಜಿ ದಿನವನ್ನು ಆಚರಿಸ ಲಾಗುತ್ತದೆ.  ಮಾನವ ಸಂವಹನ ದಲ್ಲಿ ಹೊಸ ಕ್ರಾಂತಿ ಗೆ ಕಾರಣವಾದ ಈ ಕಿರು ಕಲಾಕೃತಿಗಳು ಭಾವನೆಗಳ ಸಾರ್ವತ್ರಿಕ ಭಾಷೆಯಾಗಿವೆ . ಉದಾಹರಣೆಗೆ, ಯಾವುದಾದರೂ...

ಘಟನೆ 1: ಅದು ಮಧ್ಯಾಹ್ನದ ಬಿಸಿಲು. ಊಟದ ಹೊತ್ತಾದ್ದರಿಂದ ಮಂಗಳೂರು ನಗರದ ಕಂಕನಾಡಿ ಟ್ರಾಫಿಕ್‌ ಸಿಗ್ನಲ್‌ ಬಳಿ ವಾಹನಗಳು ಸಾಲುಗಟ್ಟಿದ್ದವು. ವಾಹನ ಸವಾರರ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಎಲ್ಲಿಗೋ ತಲುಪುವ ಧಾವಂತ, ಅನಿವಾರ್ಯವಾಗಿ ಕಾಯಬೇಕಾದಾಗ ಅಸಹನೆ ಕಾಣುತ್ತಿತ್ತು. ಬೆಳ್ಳಿ ಕೂದಲು ಹೊತ್ತ ಮುದಿಜೀವವೊಂದು ಪ್ರತಿ ವಾಹನದ ಬಳಿಯೂ ಬಂದು ಕೈಚಾಚುತ್ತಿತ್ತು. ಯಾರೂ ಕಾಸು ಬಿಚ್ಚುತ್ತಿರಲಿಲ್ಲ. ಅಷ್ಟರಲ್ಲಿ ನನ್ನ ಎದುರಿಗಿದ್ದ ದೊಡ್ಡ ಕಾರೊಂದರಲ್ಲಿದ್ದ ವ್ಯಕ್ತಿ ನಗುಮುಖದಲ್ಲೇ ಆ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಒಂದು ನೋಟು ಕೈಗಿತ್ತರು. ಅಪರೂಪ ಎಂಬಂತೆ, ಕೆಲವು ನಿಮಿಷ ಪ್ರೀತಿಯಿಂದ ಮಾತನಾಡಿಸಿದರು. ಸಹಜವಾಗಿಯೇ ಅಜ್ಜಿಗೆ ಆಶ್ಚರ್ಯ, ಖುಷಿ. ಆಕೆಯದ್ದೋ ಹೊಟ್ಟೆ ಪಾಡು. ಆದರೆ ದುಡ್ಡು ಕೈಗಿತ್ತ ಆ ವ್ಯಕ್ತಿಯ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಹೊಟ್ಟೆ ತುಂಬಿದಷ್ಟು ಸಂತೋಷ! ಘಟನೆ 2: ಅದೊಂದು ದೊಡ್ಡ ಮನೆ. ಯಾವುದಕ್ಕೂ ಕಡಿಮೆಯಿರಲಿಲ್ಲ. ಆದರೆ ಮನೆಯಲ್ಲಿದ್ದ ಇಳಿವಯಸ್ಸಿನ ವ್ಯಕ್ತಿಗೆ ಖಾಯಿಲೆಗಳು, ಮಾತ್ರೆಗಳೇ ಸ್ನೇಹಿತರಾಗಿದ್ದವು. ಅದಕ್ಕಾಗಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗಿ ನೀರು ತೆಗೆದುಕೊಳ್ಳುವುದೇ ಅವರಿಗೊಂದು ಸಾಹಸ. ಅವತ್ತೂ ನಿಧಾನವಾಗಿ ಅಡುಗೆ ಮನೆಗೆ ಹೋಗುವ ಸಾಹಸ ಆರಂಭಿಸಿದರು. ಆಶ್ಚರ್ಯ! ಮುದ್ದಿನ ಮೊಮ್ಮಗಳು ನೀರು ತಂದು ಕೈಗಿತ್ತಳು. ನೀರು ಸಿಕ್ಕಿದೆ, ಅದೂ ಮೊಮ್ಮಗಳು ಕೊಟ್ಟಿದ್ದಾಳೆ. ಅಜ್ಜನಿಗೋ ಮಹದಾನಂದ. ಆ ಮುದ್ದು ಮಗುವಿನ ಮುಖದಲ್ಲಿ ಅದೆಂತದ್ದೋ ಸಂತೋಷ. ಅದು ಚಾಕಲೇಟು ಕೈಗಿತ್ತರೂ ಕಾಣದು. ...